Cat Ba en Sapa

En ondertussen zijn er weeral enkele dagen gepasseerd zonder tijd te hebben om te schrijven. ☺

Even terug naar de afgelopen dagen. Na Halong Bay hebben we een extra nacht op het eiland Cat Ba doorgebracht. Een leuk stadje waar op dit moment toch wel wat Vietnamezen naartoe kwamen om te genieten aan de kust. 

We wilden er het fort gaan bezoeken en dan ook te genieten van het geweldige uitzicht op Halong Bay. Het fort was echter niet te bereiken, want het is een maand geleden overgenomen door privé 'mensen' die er een luxe hotel gaan bouwen. Jammer!!! Nog meer hotels .  We kwamen ginder een ander meisje tegen die via via te weten was gekomen dat je via een verboden pad toch nog bij de top kon geraken om te genieten van het uitzicht. Ze zag dit alleen niet zitten, maar met drie 😉. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Het uitzicht was adembenemend. Het was wel zweten, puffen en klimmen. Een grote fles water was geen overbodige luxe.

Nadien hebben we nog wat in het stadje rondgewandeld, een lokale markt bezocht, speelkaarten gekocht die we nog altijd niet gebruikt hebben  en twee biertjes van de "lokale" tap gedronken met prachtig uitzicht op de haven en dit voor 40 cent per stuk. 🍻

' s Morgens zijn we naar het strand gewandeld. Een klein strand waar je geen eten, drinken, sigaretten ofzo mag meenemen. Nu ja, ik begrijp ook wel waarom. 😉

Om twaalf uur zouden ze ons in de lobby komen ophalen en zouden we bij de overzetboot de anderen ontmoeten en aansluiten.   Twaalf uur...niemand, kwart na...niemand, half een... niemand, toch maar even navragen bij de receptie, zij even bellen, ... Ja geregeld ze zouden ons om 13 uur oppikken. Ipv van aan te sluiten bij de groep kwamen we in een andere bus naar Hanoi terecht. Waren ze ons vergeten????

Diezelfde avond vertrokken  we vanuit Hanoi naar Sapa. Ook dit was een klucht. Iedereen zat al op de nachttrein en wij nog altijd in de wachtzaal. We hadden nochtans alles al drie dagen ervoor besteld en betaald. Na een telefoontje aan het hotel en ik weet nu al niet meer wie en hoe ik gesproken heb, zou het toch in orde komen. En het klopte, plots kwam er een man tevoorschijn die enkele kaartjes uit zijn zakken toverde en werden we door hem naar de juiste cabine gebracht . En als we geluk hadden, zei hij , zouden we alleen liggen. Yeah right, vijf minuten later en vijf minuten voor vertrek kwamen er nog twee Nederlanders binnen... zelfde verhaal.  Er moesten nog wat tickets getoverd worden. Nou ja we zaten in de trein, dronken nog een gin tonic ( zelf meebracht ) en sliepen zalig. Om zes uur arriveerden we en werden we met het busje naar Sapa gebracht. In het hotel konden we nog snel douchen en ontbijten  en vertrokken we voor een wandeltocht van 12 km.

De wandeltocht was zwaar, want het was heel heet, maar de uitzichten geweldig! De gids was ook heel goed. Ze vertelde ons heel veel over de verschillende stammen die er woonden. Er wandelden ook enkele dames van die stammen mee, maar wat we toen nog niet wisten was dat die meewandelden om daarna spullen te verkopen. Vier andere mensen van de USA vergezelden ons. Prachtige mensen, leuk gebabbeld en veel gelachen onderweg. Bij de stopplaats kochten ze een paar spullen, maar meteen trokken ze zoveel anderen aan, ongelooflijk, dit hadden we nog nooit gezien. En jammer eigenlijk, want het verpest de wandeling.  Na de lunch wandelden we verder naar de homestay. Het is te zeggen: homestay was meer een guesthouse. De Amerikanen kregen een leuke bungalow met prachtig uitzicht toegewezen en wij mochten boven op de dorm met vele anderen op een matras onder een muskietennet liggen. Niet erg, maar volgens mij hadden we toch meer betaald dan wat we nu kregen. Nu ja, in de namiddag nog even gaan poolen op de pooltafel waar je echt goed moest zijn om ooit te kunnen scoren. 😂😂😂 Toch even het hotel mailen, nadat we in Cat Ba vergeten waren, last minute met tickets van de zwarte markt de trein op mochten, wilde ik toch wel weten waarom we nu niet sliepen zoals de anderen. Na een uurtje eindelijk pas antwoord. Er was toch iets misgelopen... Maar we kregen bij aankomst in Hanoi acht dollar terug per persoon en tijdens onze twee nachten in Sapa zouden we een upgrade krijgen. We waren benieuwd. 😉

De nacht in de dorm was een heel avontuur. Na een heerlijk diner en nog leuke gespreken met Jane en Steve ( twee kinderartsen uit de USA )lagen we vroeg in ons bed ( matras) , waar we om 1 uur gewekt werden door hevig onweer. Eenmaal terug in slaap, werden we om zes uur uit wakker van een uur durend geroggel van iemand beneden "uit de keuken". Een wekker zetten was niet nodig.😁

Na een stevig ontbijt, kochten we twee plastieke poncho's en vertrokken we met de groep weer tussen de rijstvelden, watervallen naar het dorpje. Ook nu wandelen er weer lokale mee en moest er op het einde wat gekocht worden. Ik denk dat er dachten dat wij de kinderen waren, want we werden niet lastig gevallen. De wandeling was een heel avontuur in de soms gietende regen. In het hotel aangekomen kregen we inderdaad een upgrade en mochten we onze intrek nemen voor twee dagen in de VIP kamer op de bovenste verdieping met prachtig uitzicht. Dit maakte de nacht op de matras wel goed. 😂

Na een nachtje slapen in een heerlijk bed, was er nog een wandeltocht voorzien. Nu ja, dit was zo toeristisch.  Je kon er lokale kleding huren om dan overal foto's te nemen. Volgens de gids was het zo druk omdat de Vietnamezen deze tocht deden. Ze wandelen niet graag. Het Vietnamees gezin dat met ons meeging heeft zelfs de tocht van vijf km met ons niet afgemaakt. 

Na de lunch waar we het eten en de tafel gedeeld hebben met een tof Koreaans koppel, zijn we na een korte powernap met de Amerikanen nog naar een mooie tuin geweest met op de top een prachtig uitzicht over Sapa. 

Hier zag je pas hoe groot Sapa eigenlijk is. Het authentieke is helemaal verdwenen en ze bouwen nog bij. Zouden we hier nog terugkomen? Trektochten in de rijstvelden: ja meteen, verblijven in Sapa: nooit meer. De stammen van de omringende dorpen komen in de stad spullen verkopen. Shopping? Hiking? En als je dan zegt dat je al iets gekocht hebt, dan krijg je als antwoord: you did not buy from me! Er worden heel jonge kinderen ingezet om te verkopen.  En we spreken dan over kinderen van vijf jaar die een baby op de rug gebonden krijgen om spullen te gaan verkopen. Zolang mensen van hun blijven kopen, zal dit in het straatbeeld te zien zijn. Erg... 

Morgen gaan we zelf nog een wandeltocht maken via Google Maps en 's avonds terug de nachttrein. We zijn benieuwd of we nu tickets hebben ...